Η Λουίζα ήθελε να φτιάξει ωραίο σώμα για να βρει καινούριο φίλο και οι προσωπικές υπηρεσίες του Χάρη την κάλυψαν απόλυτα.
Προσωπικό γυμναστή; Εγώ; Καμία σχέση. Μπορώ μια χαρά να περπατήσω μέχρι το γυμναστήριο, ευχαριστώ... όταν βρίσκω χρόνο φυσικά. Οι προσωπικοί γυμναστές είναι για ντίβες, όπως η Μαντόνα, ή για πολύ πλούσιες. Μέχρι που η φίλη μου η Μαρία προσέλαβε έναν και, έξι μήνες μετά, ήταν μια άλλη: φρέσκια, γυμνασμένη, κυριολεκτικά γεμάτη λάμψη. Φυσικά βρήκε και καινούριο φίλο. Καταπληκτικό. Έτσι με έπεισε κι εμένα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο προσωπική θα ήταν η γυμναστική μου.
Ο γυμναστής της Μαρίας ήταν μια χαρά, αλλά δεν συνέπιπταν τα ωράριά μας. Είχα δει και κάποιους στο γυμναστήριο της γειτονιάς μου, οπότε ρώτησα εκεί.
Το ραντεβού κόστιζε 45 ευρώ. Χμμμ. Το διαμέρισμά μου χρειαζόταν ανακαίνιση, η γκαρνταρόμπα μου είχε φρικτές ελλείψεις σε καλοκαιρινά και ένας προσωπικός γυμναστής έμοιαζε με πολυτέλεια που θα μπορούσα να αποφύγω. Από την άλλη όμως δεν είχα κάνει σχέση -ή σεξ- εδώ και ένα χρόνο, είχα βάλει κιλά και αν ήταν να γίνω κάποια στιγμή όπως η Μαρία, κάθε λεπτό άξιζε τον κόπο. Κανόνισα λοιπόν κάποιες συναντήσεις με τον Χάρη.
Παραδέχομαι πως ήμουν αρκετά νευρική. Η ιδέα του να ιδρώνω κάτω απ' τις διαταγές κάποιου σφίχτη δε μου φαινόταν καθόλου ελκυστική. Ούτε ήθελα όλοι στο γυμναστήριο να πουν ότι είμαι τεμπέλα ή ψώνιο. Χωρίς αυτό όμως δε θα ξανάβρισκα ποτέ τη φόρμα μου. Τελευταία πήγαινα στο γυμναστήριο μια φορά το μήνα το πολύ και μόνο επειδή είχα τύψεις που το είχα πληρώσει.
Εκείνη την ημέρα το γυμναστήριο ήταν γεμάτο, αλλά αμέσως πρόσεξα έναν κούκλο που στεκόταν δίπλα στο γραφείο προσωπικού. Δεν τον είχα ξαναδεί. Είχε μαύρα, πολύ κοντά μαλλιά, τέλειο μαύρισμα και κουκλίστικο πρόσωπο. Ήταν πολύ γυμνασμένος, με μπράτσα που σχεδόν έσκιζαν το μπλουζάκι του. Αν υπάρχει κάτι που με τρελαίνει, είναι οι άντρες με μεγάλα μπράτσα και ώμους. Όχι υπερφυσικά -οι μποντιμπίλντερ δε με τραβάνε καθόλου- αλλά αρκετά ώστε να μπορείς να στηριχτείς πάνω τους.
Ύστερα εκείνος γύρισε την πλάτη του σ' εμένα και διάβασα τις λέξεις «προσωπικός γυμναστής» στο μπλουζάκι του. Η πρώτη μου σκέψη ήταν «Ελπίζω να μην είναι αυτός ο Χάρης». Δεν θα μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα -πόσο μάλλον να βάλω τα δυνατά μου αν εκείνος με κοιτούσε. Δεν ήθελα να με βλέπει ιδρωμένη και χωρίς μακιγιάζ. Φορούσα και την πιο παλιά και άθλια φόρμα μου.
Ζήτησα τον Χάρη. Εκείνος είπε: «Γεια, θα πρέπει να είσαι η Λουίζα». Όταν μου χαμογέλασε, το στομάχι μου δέθηκε κόμπος. Το «γλυκούλης» δεν είναι αρκετό για να τον περιγράψει. Το χαμόγελο του με έκανε να ανατριχιάζω ολόκληρη. Τέτοιο πράγμα είχε να μου τύχει εδώ και χρόνια. Ο Χάρης με πήρε σε ένα απομονωμένο δωμάτιο και με ρώτησε για την υγεία μου, τους στόχους μου και τη γυμναστική που θα ήθελα να κάνω. Πρόσεξα στο χέρι του μια βέρα. Ύστερα τριγυρίσαμε λίγο για να ρίξουμε μια ματιά στα όργανα.
Ήταν πολύ φιλικός, αλλά ο τρόπος του ήταν πάντα άψογος και επαγγελματικός. Το ίδιο και ο δικός μου. Ήταν παντρεμένος και αυτή ήταν μια αυστηρά επαγγελματική γνωριμία.
Μου πήρε λίγο χρόνο να χαλαρώσω μαζί του. Από την τέταρτη φορά όμως, άρχισε να ιδρώνω μετά μανίας στο γυμναστήριο. Ακόμα μου άρεσε ο Χάρης, αλλά έδινα 45 ευρώ την ώρα και το βασικό που ήθελα ήταν να γυμναστώ. Και τότε έφτασε η πιο καυτή μέρα του χρόνου -κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είχε τόση ζέστη, που ήμουν έτοιμη να ακυρώσω την προπόνηση. Οι φίλοι μου βρίσκονταν ήδη στο καφέ, κάτι που ακουγόταν πολύ πιο δελεαστικό.
Πήγα όμως. Το γυμναστήριο ήταν σχεδόν άδειο. Είπα στον Χάρη ότι δεν είχα και πολλή διάθεση, οπότε μου πρότεινε να πάμε για τρέξιμο στο πάρκο.
Στην αρχή αισθανόμουν παράξενα που ήμουν έξω μαζί του. Εκείνος έδινε το ρυθμό, αλλά είχε τόση ζέστη, που γρήγορα αναγκάστηκα να καθίσω σ' ένα παγκάκι για να ξεκουραστώ. Κάθισε κι αυτός δίπλα μου. 'Εριξα μισό μπουκάλι νερό πάνω στο κεφάλι μου για να δροσιστώ. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν - κι αυτό ήταν. Ακόμα δεν ξέρω ποιος έκανε την πρώτη κίνηση. Ξαφνικά βρεθήκαμε να φιλιόμαστε. Και οι δυο ήμασταν μούσκεμα, αλλά δε με ένοιαζε καθόλου. Το χέρι του βρέθηκε στο στήθος μου, χαϊδεύοντας τη θηλή μου πάνω απ' το σουτιέν. Ήμουν σε έκσταση.
Ο Χάρης μου ψιθύρισε: «Θέλεις να πάμε σπίτι μου;». «Και η γυναίκα σου;» τον ρώτησα. Εκείνος γέλασε. Δεν ήταν παντρεμένος, αλλά του την έπεφταν τόσες πελάτισσες, που είχε βάλει τη βέρα για να τις αποφεύγει. Εγώ ήμουν το τελευταίο ραντεβού της ημέρας, οπότε είχε άφθονο χρόνο. Όταν του είπα «Εντάξει, πάμε», εκείνος κοίταξε το σορτσάκι του και είπε: «Ας περιμένουμε ένα λεπτό». Κατάλαβα ότι είχε ήδη μεγάλη στύση.
Μπήκαμε στο διαμέρισμα αγκαλιά, σταματώντας για να φιληθούμε στο δρόμο. Δεν μπορούσα να τον χορτάσω. Πήραμε από ένα αναψυκτικό κι εκείνος είπε ότι θα έκανε ένα ντους.
Η πόρτα του μπάνιου δεν ήταν κλειδωμένη. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και μπήκα μέσα. 'Εβγαλα το σορτσάκι και το φανελάκι μου, έβαλα το κεφάλι μου μέσα απ' την κουρτίνα και είπα: «Να μπω;».
Ήταν το πιο αισθησιακό και ταυτόχρονα εκρηκτικό σεξ που είχα κάνει ποτέ. Καθώς το νερό απ' το ντους μας έπεφτε πάνω μας, αρχίσαμε να τρίβουμε ο ένας τον άλλο ξεκινώντας απ' τους ώμους. Ο Χάρης γλίστρησε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου κι εγώ άρχισα να τον αυνανίζω. Ήξερα ότι θα τελείωνα πολύ γρήγορα, οπότε σύντομα σταμάτησα και συγκεντρώθηκα στο δικό μου οργασμό, τρίβοντας το ευαίσθητο σημείο μου πάνω στο χέρι του. Ο Χάρης ήταν τόσο ερεθισμένος, που αυνανιζόταν με το αριστερό. Όταν τελείωσε, τελείωσα κι εγώ με θόρυβο.
Ντυθήκαμε και ο Χάρης έφτιαξε καφέ, αλλά αισθανόμουν ότι περίμενε να φύγω. Δεν ένιωθα θύμα -το ήθελα κι εγώ και το σεξ άξιζε τον κόπο. Την επόμενη φορά ο Χάρης ήταν ως συνήθως επαγγελματίας, αλλά αισθάνθηκα μια απόσταση μεταξύ μας, γι' αυτό και ακύρωσα τις υπόλοιπες συναντήσεις μας.
Τον βλέπω ακόμα στο γυμναστήριο και λέμε ένα γεια, αλλά αυτό είναι όλο. Ξέρω πως οι περισσότερες πελάτισσές του είναι γυναίκες μεγάλης ηλικίας, που έρχονται ξανά και ξανά με την ελπίδα ότι κάποτε θα απολαύσουν τις «προσωπικές» του υπηρεσίες.
Εγώ πάντως είχα αυτή την τύχη.
Λουίζα, 27 ετών
| Σας άρεσε το Post,Κάντε like εδώ: |
| |
Η Λουίζα ήθελε να φτιάξει ωραίο σώμα για να βρει καινούριο φίλο και οι προσωπικές υπηρεσίες του Χάρη την κάλυψαν απόλυτα.
Προσωπικό γυμναστή; Εγώ; Καμία σχέση. Μπορώ μια χαρά να περπατήσω μέχρι το γυμναστήριο, ευχαριστώ... όταν βρίσκω χρόνο φυσικά. Οι προσωπικοί γυμναστές είναι για ντίβες, όπως η Μαντόνα, ή για πολύ πλούσιες. Μέχρι που η φίλη μου η Μαρία προσέλαβε έναν και, έξι μήνες μετά, ήταν μια άλλη: φρέσκια, γυμνασμένη, κυριολεκτικά γεμάτη λάμψη. Φυσικά βρήκε και καινούριο φίλο. Καταπληκτικό. Έτσι με έπεισε κι εμένα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο προσωπική θα ήταν η γυμναστική μου.
Ο γυμναστής της Μαρίας ήταν μια χαρά, αλλά δεν συνέπιπταν τα ωράριά μας. Είχα δει και κάποιους στο γυμναστήριο της γειτονιάς μου, οπότε ρώτησα εκεί.
Το ραντεβού κόστιζε 45 ευρώ. Χμμμ. Το διαμέρισμά μου χρειαζόταν ανακαίνιση, η γκαρνταρόμπα μου είχε φρικτές ελλείψεις σε καλοκαιρινά και ένας προσωπικός γυμναστής έμοιαζε με πολυτέλεια που θα μπορούσα να αποφύγω. Από την άλλη όμως δεν είχα κάνει σχέση -ή σεξ- εδώ και ένα χρόνο, είχα βάλει κιλά και αν ήταν να γίνω κάποια στιγμή όπως η Μαρία, κάθε λεπτό άξιζε τον κόπο. Κανόνισα λοιπόν κάποιες συναντήσεις με τον Χάρη.
Παραδέχομαι πως ήμουν αρκετά νευρική. Η ιδέα του να ιδρώνω κάτω απ' τις διαταγές κάποιου σφίχτη δε μου φαινόταν καθόλου ελκυστική. Ούτε ήθελα όλοι στο γυμναστήριο να πουν ότι είμαι τεμπέλα ή ψώνιο. Χωρίς αυτό όμως δε θα ξανάβρισκα ποτέ τη φόρμα μου. Τελευταία πήγαινα στο γυμναστήριο μια φορά το μήνα το πολύ και μόνο επειδή είχα τύψεις που το είχα πληρώσει.
Εκείνη την ημέρα το γυμναστήριο ήταν γεμάτο, αλλά αμέσως πρόσεξα έναν κούκλο που στεκόταν δίπλα στο γραφείο προσωπικού. Δεν τον είχα ξαναδεί. Είχε μαύρα, πολύ κοντά μαλλιά, τέλειο μαύρισμα και κουκλίστικο πρόσωπο. Ήταν πολύ γυμνασμένος, με μπράτσα που σχεδόν έσκιζαν το μπλουζάκι του. Αν υπάρχει κάτι που με τρελαίνει, είναι οι άντρες με μεγάλα μπράτσα και ώμους. Όχι υπερφυσικά -οι μποντιμπίλντερ δε με τραβάνε καθόλου- αλλά αρκετά ώστε να μπορείς να στηριχτείς πάνω τους.
Ύστερα εκείνος γύρισε την πλάτη του σ' εμένα και διάβασα τις λέξεις «προσωπικός γυμναστής» στο μπλουζάκι του. Η πρώτη μου σκέψη ήταν «Ελπίζω να μην είναι αυτός ο Χάρης». Δεν θα μπορούσα να συγκεντρωθώ με τίποτα -πόσο μάλλον να βάλω τα δυνατά μου αν εκείνος με κοιτούσε. Δεν ήθελα να με βλέπει ιδρωμένη και χωρίς μακιγιάζ. Φορούσα και την πιο παλιά και άθλια φόρμα μου.
Ζήτησα τον Χάρη. Εκείνος είπε: «Γεια, θα πρέπει να είσαι η Λουίζα». Όταν μου χαμογέλασε, το στομάχι μου δέθηκε κόμπος. Το «γλυκούλης» δεν είναι αρκετό για να τον περιγράψει. Το χαμόγελο του με έκανε να ανατριχιάζω ολόκληρη. Τέτοιο πράγμα είχε να μου τύχει εδώ και χρόνια. Ο Χάρης με πήρε σε ένα απομονωμένο δωμάτιο και με ρώτησε για την υγεία μου, τους στόχους μου και τη γυμναστική που θα ήθελα να κάνω. Πρόσεξα στο χέρι του μια βέρα. Ύστερα τριγυρίσαμε λίγο για να ρίξουμε μια ματιά στα όργανα.
Ήταν πολύ φιλικός, αλλά ο τρόπος του ήταν πάντα άψογος και επαγγελματικός. Το ίδιο και ο δικός μου. Ήταν παντρεμένος και αυτή ήταν μια αυστηρά επαγγελματική γνωριμία.
Μου πήρε λίγο χρόνο να χαλαρώσω μαζί του. Από την τέταρτη φορά όμως, άρχισε να ιδρώνω μετά μανίας στο γυμναστήριο. Ακόμα μου άρεσε ο Χάρης, αλλά έδινα 45 ευρώ την ώρα και το βασικό που ήθελα ήταν να γυμναστώ. Και τότε έφτασε η πιο καυτή μέρα του χρόνου -κυριολεκτικά και μεταφορικά. Είχε τόση ζέστη, που ήμουν έτοιμη να ακυρώσω την προπόνηση. Οι φίλοι μου βρίσκονταν ήδη στο καφέ, κάτι που ακουγόταν πολύ πιο δελεαστικό.
Πήγα όμως. Το γυμναστήριο ήταν σχεδόν άδειο. Είπα στον Χάρη ότι δεν είχα και πολλή διάθεση, οπότε μου πρότεινε να πάμε για τρέξιμο στο πάρκο.
Στην αρχή αισθανόμουν παράξενα που ήμουν έξω μαζί του. Εκείνος έδινε το ρυθμό, αλλά είχε τόση ζέστη, που γρήγορα αναγκάστηκα να καθίσω σ' ένα παγκάκι για να ξεκουραστώ. Κάθισε κι αυτός δίπλα μου. 'Εριξα μισό μπουκάλι νερό πάνω στο κεφάλι μου για να δροσιστώ. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν - κι αυτό ήταν. Ακόμα δεν ξέρω ποιος έκανε την πρώτη κίνηση. Ξαφνικά βρεθήκαμε να φιλιόμαστε. Και οι δυο ήμασταν μούσκεμα, αλλά δε με ένοιαζε καθόλου. Το χέρι του βρέθηκε στο στήθος μου, χαϊδεύοντας τη θηλή μου πάνω απ' το σουτιέν. Ήμουν σε έκσταση.
Ο Χάρης μου ψιθύρισε: «Θέλεις να πάμε σπίτι μου;». «Και η γυναίκα σου;» τον ρώτησα. Εκείνος γέλασε. Δεν ήταν παντρεμένος, αλλά του την έπεφταν τόσες πελάτισσες, που είχε βάλει τη βέρα για να τις αποφεύγει. Εγώ ήμουν το τελευταίο ραντεβού της ημέρας, οπότε είχε άφθονο χρόνο. Όταν του είπα «Εντάξει, πάμε», εκείνος κοίταξε το σορτσάκι του και είπε: «Ας περιμένουμε ένα λεπτό». Κατάλαβα ότι είχε ήδη μεγάλη στύση.
Μπήκαμε στο διαμέρισμα αγκαλιά, σταματώντας για να φιληθούμε στο δρόμο. Δεν μπορούσα να τον χορτάσω. Πήραμε από ένα αναψυκτικό κι εκείνος είπε ότι θα έκανε ένα ντους.
Η πόρτα του μπάνιου δεν ήταν κλειδωμένη. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ και μπήκα μέσα. 'Εβγαλα το σορτσάκι και το φανελάκι μου, έβαλα το κεφάλι μου μέσα απ' την κουρτίνα και είπα: «Να μπω;».
Ήταν το πιο αισθησιακό και ταυτόχρονα εκρηκτικό σεξ που είχα κάνει ποτέ. Καθώς το νερό απ' το ντους μας έπεφτε πάνω μας, αρχίσαμε να τρίβουμε ο ένας τον άλλο ξεκινώντας απ' τους ώμους. Ο Χάρης γλίστρησε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια μου κι εγώ άρχισα να τον αυνανίζω. Ήξερα ότι θα τελείωνα πολύ γρήγορα, οπότε σύντομα σταμάτησα και συγκεντρώθηκα στο δικό μου οργασμό, τρίβοντας το ευαίσθητο σημείο μου πάνω στο χέρι του. Ο Χάρης ήταν τόσο ερεθισμένος, που αυνανιζόταν με το αριστερό. Όταν τελείωσε, τελείωσα κι εγώ με θόρυβο.
Ντυθήκαμε και ο Χάρης έφτιαξε καφέ, αλλά αισθανόμουν ότι περίμενε να φύγω. Δεν ένιωθα θύμα -το ήθελα κι εγώ και το σεξ άξιζε τον κόπο. Την επόμενη φορά ο Χάρης ήταν ως συνήθως επαγγελματίας, αλλά αισθάνθηκα μια απόσταση μεταξύ μας, γι' αυτό και ακύρωσα τις υπόλοιπες συναντήσεις μας.
Τον βλέπω ακόμα στο γυμναστήριο και λέμε ένα γεια, αλλά αυτό είναι όλο. Ξέρω πως οι περισσότερες πελάτισσές του είναι γυναίκες μεγάλης ηλικίας, που έρχονται ξανά και ξανά με την ελπίδα ότι κάποτε θα απολαύσουν τις «προσωπικές» του υπηρεσίες.
Εγώ πάντως είχα αυτή την τύχη.
Λουίζα, 27 ετών
| Σας άρεσε το Post,Κάντε like εδώ: |
| |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου